On: wokalista, wirtuoz gitary i pełen refleksji autor tekstów piosenek, związany z nurtem piosenki żeglarskiej. Przez pewien okres współtworzył z Jurkiem Porębskim zespół Bluska (nagrali razem album "Dziękuję Ci Oceanie" z utworami J. Porębskiego). Potem odwiedzał nas jako solista, a także z zespołem „Stare Dzwony”. Spod jego skrzydeł wyszło też wielu młodych zdolnych wykonawców piosenek żeglarskich, m.in. właśnie Dominika Żukowska, z którą obecnie występuje w duecie.

Ona: obdarzona pięknym głosem i z niezwykłą wrażliwością interpretująca wykonywane utwory. Razem na swój niepowtarzalny sposób łączą klimaty morskie wraz z najpiękniejszymi balladami Bułata Okudżawy, Włodzimierza Wysockiego i Żanny Biczewskiej. To naprawdę niezwykłe połączenie motywów marynistycznych z balladą rosyjską: od nostalgicznego utworu żeglarskiego „Byle dalej” aż po „A przecież mi żal” Okudżawy. Prawdziwe perełki poezji śpiewanej. W swoim repertuarze duet nie stroni też od przewrotnie humorystycznych utworów takich jak "Struna za struną" czy "Horror Shanty" (Magda, Magda).

Warto wymienić ostatnie sukcesy duetu: na Shanties 2009 Andrzej otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Krakowa za najlepszą współczesną piosenkę żeglarską „Plasterek cytryny i ja”, zaś Dominikę Żukowską okrzyknięto najsympatyczniejszą wykonawczynią na festiwalu Shanties (Nagroda im. Jerzego Fijki, „Galion 2010”) . W tym roku otrzymali również nagrodę główną - Grand Prix Festiwalu Shanties 2012!

Rozbudowany o Tomasza Matłocha duet dwóch Przemków (Burela i Maruchacza) wywodzących się z zespołu PRAWY OSTRY. Po rozpadzie Prawego Ostrego pragnęli kontynuować marynistyczne śpiewanie: początkowo na dwie gitary, a po zdobyciu Grand Prix na festiwalu Kopyść 2008 dodatkowo na bas. Tak powstał zespół Aura Mesy, który opiera się przede wszystkim na autorskim repertuarze w klimacie śpiewanej poezji morskiej. W 2010 roku ukazała się pierwsza płyta formacji pt. „Ucieczka”. W 2011 roku Aura Mesy w zażartych szrankach zakwalifikowała się do Międzynarodowego Festiwalu „Shanties”.

Przepis na niezapomniane przeżycia żeglarsko - artystyczne: wystarczy zaprosić Banana Boat na scenę i ......i już. Ich śpiew a’capella i poczucie humoru bronią się same. Zostali odkryci dla białostockiej sceny przez obecnego dyrektora festiwalu podczas nieformalnej próby w toalecie przed występem. Z chęcią do nas przybyli (a było to 11 lat temu!) i zawładnęli sercami białostockiej publiczności – z tego co wiemy z wzajemnością. Koncertowali na wszystkich największych scenach szantowych w Polsce, zawitali także do Włoch, USA, Francji i Irlandii, ale jak sami mówią w Białymstoku jest ta niepowtarzalna atmosfera, do której warto wracać. Z przyjemnością pojawiają się wszędzie tam gdzie znajdą się ludzie, którzy chcą się dobrze bawić przy muzyce płynącej wyłącznie z sześciu męskich gardeł oraz obejrzeć jedyny w swoim rodzaju, niezwykły, bananowy show. Nieustająco prezentują 100% formy o czym świadczy zdobyta w tym roku nagroda publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Shanties 2012 w Krakowie.

O słabości Szkotów do białostockiej publiczności może świadczyć ta oto rozmowa z organizatorami festiwalu: na pytanie czy w tym roku przybędą na Kopyść „Chic” bez wahania odpowiedział: „z przyjemnością, choćbym miał występować solo!”. Jeszcze wtedy nie wiedział, że plany pokrzyżują się do tego stopnia, że jego słowa okażą się prorocze. Siła wyższa, jak niektórzy mówią - vis maior nieubłagalnie zatrzymała w Szkocji jego kolegów z Ardbeg Folk. Chic - jak na „wyspiarza” przystało gra i śpiewa szkocką i irlandzką muzykę folkową. Nagrał 6 płyt, które dostępne są online na stronie: www.muchtymusic.co.uk. Występował na scenach wielu krajów Europy oraz wielokrotnie w Korei Południowej (11 razy!!!), ale jak sam podkreśla jego ulubionym krajem, do którego kocha wracać jest Polska. To tu są ludzie, którzy podobnie jak on rozumieją wyspiarskiego ducha folku. Z niecierpliwością czekamy więc na opowieści o morskich wyprawach, trudzie połowów, tęsknocie, oczekiwaniu i radości z cudownych powrotów.

W powyższym składzie brakuje Ireneusza „Messaliny” Wójcickiego. W listopadzie 2011 roku odszedł i wspiął się na błękitne reje jeden z filarów zespołu, postać niezwykła, wokalista oraz autor wielu wspaniałych tekstów jak: "Po co mi to było", "Życzenia powrotu" czy "Niepoprawny gość". Do tej pory trudno uwierzyć, że już nie będzie go na kolejnych koncertach, festiwalach, spotkaniach. Zespół EKT tworzy dalej, kontynuując dzieło, które razem z Ireneuszem rozpoczęli jeszcze w latach 80-tych.

EKT Gdynia to zespół nagradzany na wszystkich liczących się festiwalach w Polsce. Mimo nazwy jego obecny skład niemal wcale nie jest związany z Gdynią, a nawet z Pomorzem. Jedynym rodzynkiem, członkiem pierwszego legendarnego składu, człowiekiem nie tylko mieszkającym, ale również pracującym w Gdyni (konkretnie w Porcie) jest Jan Wydra, autor wielu tekstów i muzyki do większości utworów grupy.

Zespół zaczynał od piosenki turystycznej, by potem zaistnieć i ugruntować swoją pozycję w nurcie piosenki morskiej i żeglarskiej. Wydali wiele płyt, w tym m in.: „Ja stawiam”, „Oczywiście”, „Pójdę przez morze” i „Wreszcie płynę”. Miarą sukcesu zespołu jest fakt, iż na ich koncerty przychodzą tłumy, a utwory takie jak "Ludzie, nie sprzedawajcie swych marzeń", "Morze, moje morze" czy "Wreszcie płynę" zna i śpiewa dzisiaj cała szantowa Polska.

Bard polskiej sceny szantowej, nasz przyjaciel i żeglarz, który zaprzedał duszę muzyce żeglarskiej. Jego pierwszy raz na Kopyści to rok 1995– usłyszeliśmy wtedy „GooRoo” jako solistę. Przez następne lata występował na zmianę z zespołem Smuglers (1996 i 1998) i zespołem Packet (1997), by od 1999 roku powrócić do występów solowych. Jego wizytówką jest mocny niski głos o pięknej barwie, unikalna interpretacja piosenek i doskonały kontakt z publicznością, co doskonale widać i słychać przy porywających serca dźwiękach North West Passage.>

Grzegorz jest laureatem ogromnej ilości nagród, w ostatnich latach otrzymał m.in Nagrodę Prezesa Polskiego Związku Żeglarskiego (Shanties 2006) oraz Nagrody im. Tomka Opoki za najlepszy tekst piosenek premierowych: "Żeglareczki" (Shanties 2002) i „Moje Mazury” (Shanties 2008). W tym roku będziemy mogli go usłyszeć w podwójnym wydaniu: poza solowym występem zaśpiewa również z zespołem Packet.

Nasz regionalny kapitan eksportowy” – niezmiennie przystojny, utalentowany, a przy tym skromny. Jak nikt inny potrafi w przyjemny sposób wprowadzić słuchaczy w atmosferę kubryku, przeplatając utwory muzyczne z inspirującymi anegdotami zaczerpniętymi z bogatego doświadczenia żeglarskiego. Wychował tysiące żeglarzy i tysiące zaraził miłością do piosenki żeglarskiej. W 1979 roku założył zespół z przyjaciółmi z 9 Białostockiej Drużyny Harcerzy „Błękitna Dziewiątka" i zdobył Nagrodę Komandora AYC – główną nagrodę Kopyści. Od tamtej pory wciąż nam towarzyszy jako wykonawca, juror i przyjaciel. Utwory w jego wykonaniu mają niezwykłą siłę - przenoszą nas na pokład żaglowców, na których kapitanował: czy to do kabiny zwanej „klasą” na Pogorii, czy mesy na pokładzie „Zawiszy Czarnego” . Na morzu kapitan, w portach i na lądzie dodatkowo muzyk i bard piosenek żeglarskich śpiewanych do białego rana. Dźwięki gitary, harmonijki ustnej i wspólne wykonanie bluesowej „Tawerny pod Dorodną Flądrą”, czy balladowego „Regulusa” to niezapomniane przeżycia po godzinach spędzonych na morzu. Kto zaznał wspomni, kto nie był - ma szansę przenieść się tam z nami w wyobraźni...

„Na tegorocznej Kopyści na scenie potowarzyszą mu gościnnie Krzysztof Jurkiewicz i Jacek Jakubowski, z którymi współtworzył nieistniejącą już Gdańską Formację Szantową.

Powiew młodego pokolenia. Niektórzy już pewnie czują jej oddech na plecach i słusznie, bo takiego głosu można pozazdrościć. Jakże jednak mogłoby być inaczej skoro Zuzanna jest córką dwójki artystów Izy i Maćka z Flash Creep. Solistka wyssała marynarskiego ducha z mlekiem matki. Na scenie bywała już od poczęcia – mama grała w 4 Refach do ostatnich dni przed rozwiązaniem (Shanties’96 w ostatnich dniach lutego). Jej debiut w ruchu szantowym to Mały Kubryk 2003, kiedy rzuciła publiczność na kolana swoim wykonaniem utworu „Jesień” Krewnych i Znajomych Królika. W 2007 roku na Zaduszkach Szantowych w Kielcach, na prośbę organizatorów, przygotowała i zaśpiewała utwór „Odyseusz” napisany dla Anny Jantar, ale nigdy przez piosenkarkę nie zaśpiewany publicznie. Ta młoda wokalista może się też pochwalić tytułową rolą Shenandoah w „żeglarskiej operze” – przedsięwzięciu zrealizowanemu podczas zeszłorocznego XXX Międzynarodowego Festiwalu Shanties w Krakowie. Jako ciekawostkę podamy, że operowym ojcem Zuzanny był wódz – Grzegorz „Gooroo” Tyszkiewicz, a o jej serce starał się kupiec – Andrzej Korycki. To się nazywa doborowe towarzystwo na scenie.

Jak wieść gminna niesie Zuzanna jest skazana na muzyczny sukces: obciążona dziedzicznie miłością do muzyki, wyssaną z mlekiem matki i wchłoniętą z utworami śpiewanymi przez ojca do snu: „nie śpiewa tylko kiedy śpi albo … gra na flecie” :).